Annem şarkı söyleme isteği duyuyorsa, bu o kadar kötü bir şey değildi. Zor günler, kötü günler, beni-yalnız-bırakıp-giden-o-adam'lı günleriyle ilgili şarkılar söylerdi. (...) Annemin ses tonundaki gam ve kasvetle ballanan sefalet, sözcüklerdeki acıyı ağdalandırıyor, acının yalnızca katlanılabilir değil, aynı zamanda tatlı bir şey olduğu kanısını uyandırıyordu bende.
Sayfa 26Kitabı okudu
·
119 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.