Derviş Hüneri, Nuri Pakdil'in yaşama biçimini örnekleyen, günlük türünde şiirsel bir üslupla yazdığı eser. Bir yandan evinden taşınma macerasını anlatırken, bir yandan İstanbul'a veda etmenin hüznünü yaşatıyor bize. Kimi zaman da sessizliğin iç çekişleri eşlik ediyor satırlara. "Gözyaşımı koyacak yer olmayınca çıkarmadım artık..." diyor. Nuri Pakdil' in klas duruşunun yazıya yansıyan hali, şimdilerde hüzünlerdi beni. Dikkatimi çeken bir nokta da şiiri aniden stop gibi ifadelerle kesmesi oldu.
