Şimdi
utançtır tanelenen
Sarışın çocukların başaklarında.
Ovadan
Gözü bağlı bir leylak kokusu ovadan
Çeviriyor o küçücük güneşimizi.
Taşarak evlerden taraçalardan
Gelip sesime yerleşiyor.
Sesimin esnek baldıranı
Sesimin alacağı baldırını.
Ve kuşlara doğru
Fildişi: rüzgarın tavrı.
Dağ: Güneş iskeleti.
Tahta heykeller arasında denizin yavrusu kocaman.
Kan görüyorum taş görüyorum bütün heykeller arasında karabasan ılık acemi -uykusuzluğun sütlü inciri- kovanlara sızmıyor.
Annem çok küçükken öldü
beni Öp, sonra doğru beni.
#hergecebirşiir