Okumak, Kur'ani manada, görüneni, yani 'alem-i şehadet'i görünmeyene, yani alem-i gayb'a şahit eylemektir.
Risale-i Nur'da 'mana-yı harf' diye kavramlaştırılan bu okuma usulü, her bir şeye manayı harfi ile, yani kendisini bir kere, Yazarını bin kere gösteren bir harf olarak bakmayı gerektirir.
Zaten “alfabeyi sökmek” demek de, harflere “takılmamak”tan geçer; harfler, üzerinde kalınası şeyler değil, okunup arkasına geçilesi şeylerdir.