Kitapların gerçi ilk sayfalarından son sayfalarına dek erdemli insanlar kötülerin karşısında taş bir duvar gibi sarsılmadan dikiliyor ve bütün kötü niyetler, ayıplar, eksiklikler de kaçınılmaz biçimde bu taş duvara çarpıp parçalanıyordu; ama taş duvar, taş duvardı ve insanda hiçbir sevecenlik yaratmıyordu. Öyle ya, bir duvar ne denli güzel ve sağlam yapılmış olursa olsun, bu duvarın ardındaki bir elma ağacından elma koparmak isteyen biri, elma koparacak yerde karşısına geçip de hayranlıkla duvarı seyretmez. Ve bana artık içinde hayatı barındıran en değerli şeyler, hep bu erdem duvarının gerisinde bir yerlerde gizliymiş gibi geliyordu...
Sayfa 195Kitabı okudu
·
38 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.