Çocukların telkine açık oluşlarının onların yapıcı psikolojik işlevlerinden birinin, yani "çevre sevgisi" adını verdiğimiz karakteristik abartılı içsel duyarlılığından kaynaklandığını söyleyebiliriz. Çocuk, şeyleri hevesle gözlemler ve onların cazibesine kapılır, fakat her şeyden önce yetişkinin eylemlerine kendisini kaptırır ve bu eylemleri öğrenip yeniden üretmeye çalışır. Bu noktada yetişkin, çocuksu eylemlere ilham olmak veya çocuğun kendi davranışlarıyla ilgili bilgi edinebileceği ve uygun bir biçimde hareket etmesi için öğrenmesi gereken şeyleri öğrenebileceği açık bir kitap olmak gibi bir tür misyon üstlenir. Eğer durum böyleyse yetişkin daima sakin olmalı ve kendisini izleyen çocuk, yaptığı eylemin bütün detaylarını anlayabilsin diye yavaşça hareket etmelidir. Eğer yetişkin her zaman yaptığı gibi hızlı, güçlü ritimlerine kendini bırakırsa, ilham vermek yerine kendi kişiliğini çocuğun kişiliğine dayatır ve telkin yoluyla çocuğun yerine geçer.
Sayfa 96 - Kaknüs Eğitim KitaplığıKitabı okudu
·
59 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.