Delilikte aklı taklid etme gibi esaslı bir yatkınlık vardır; bu da sonuçta onda akıldışı olan şeyleri gizle mektedir; veya daha doğrusu doğanın bilgeliği o kadar derindir ki, deliliği tıpkı diğer bir akıl yolu gibi kullanabilmekte, onu fiili durumda bilgeliğin kısa yolu haline getirerek, onun göze görünmez bir öngörünün içindeki kendine özgü biçimle rinden kurtarmaktadır: "Doğanın evrende yerleştirmek istediği düzen her zaman kendi yolunu izler: söylenebilecek tek şey, doğanın aklımızdan elde edemediğini deliliğimizden elde ettiğidir.”