Bazen,eskilerin söyleyişiyle “bütün güzel yüksek şeyler”in inceliğini kavramaya hazır olduğum sırada, ama neden ille de tam o anlarda öyle biçimsiz hareketler yapıyordum… yani bunların yapılmaması gerektiğini anladığım anda mahsus yaparmış gibi böyle hareketlere kalkışmam neden ileri geliyordu? İyiyi, “ güzel yüksek şeyleri” ne kadar çok anladıysam, o kadar derinlere battım, sıkıştım kaldım içlerinde. Bundaki önemli nokta, bu halimin tesadüfi değil de, adeta kaçınılmaz bir nitelik taşımasıydı. Sanki bu hal bir hastalık,bir düzensizlik değil,benim doğal halimdi; sonunda buna karşı koyma isteğim bile kalmamıştı.
·
57 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.