- Ben küçükken, gece uyanır, yatak odasına gidip annemin nefesini dinlerdim. Sessizce giderdim odaya. Uyanmalarını,
beni görmelerini istemezdim. Bir süre annemin yanında kalır,
hareket edip etmediğini anlamaya çalışırdım. Nefes alıp almadığına bakardım.
…..
- Uzunca bir zaman sürdü bu durum, diye devam ediyor.
Belki ortaokula kadar... Hiç yakalanmadım. Annemle babam bunu yaptığımı hiç bilmedi.
- İnsan, küçük yaşta sevdiğini kaybetme riskiyle karşılaştığında, korku ve kaygı içine yerleşiyor. Sonrasında da kaybedip kaybetmediğini anlamak için kontrol etme ihtiyacı duyabiliyor.
- Tıpkı benim gibi, diyor duyulur duyulmaz bir sesle.
Sayfa 257Kitabı okudu
·
38 görüntüleme
Bazen kitaplar kendi hayat hikayeni anlatıyor sanki canözüm😘
Aynen öyle can içim.. bu kitap da bir başkaydı. Her hikayesinde bir şeyler buldum🙄
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.