Aziz Thomas Aquinus, Aristoteles’in felsefesini, sâdece Kurtubalı İbni Rüşt’ün şerhleri aracılığıyla tanıyıp öğrenmişti. Biz batılılar, aritmetik, cebir, tıbbın temelleri, mekanik bilimi, kimya ve gökbilim gibi ticaret tekniğimizi de İslâm uygarlığına borçluyuz.
Sayfa 232 - PdfKitabı okuyor
·
276 görüntüleme
Buraya Sigrid Hunke'nin Batı'yı Aydınlatan Doğu Güneşi isimli kitabından ufak bir alıntı birakmak istiyorum ve yakın zamanda 
Bizi Bize Zindan Ettiler isimli kitapta aynı konu üzere tesadüf etmem sizinle paylasma isteği uyandırdı bende sevgilerle..
Alıntıyı okuyacağım şimdi. O arada ben yazara baktım, ilgi çekici görünüyor, hattâ pdf bile var, ben okurum, ama ne zaman bilemem. Teşekkür ederim paylaştığınız için.
1 sonraki yanıtı göster
"Batı, gelişme olanakları açısından Müslüman Arap
dünyasından iki ya da üç yüzyıl daha önde olduğu halde
ilerlemenin yavaş yavaş başlayabilmesi için bin yıl geçmesi gerekti. İşte bunun nedeni ancak bu gerçek ışığında
anlaşılabilir ve bunun dışında anlaşılamaz. Alacakaranlıkta
uçmaya başlayan Minerva’nın baykuşları üzerine Hegel’in
söyledikleri, Yunan biliminin çöküş dönemindeki son titreşimleri için de söylenebilir ve Batı biliminin bin yıllık
kuluçka dönemi içinde geçerlidir. Ama Arap gelişmesi için
geçerli değildir. Burada bilim garip bir biçimde “Kültür
ağacının geç dönem meyvesi” değildir. Fetihten sonra henüz bir yüzyıl geçmiştir ve Kur’an’ın teolojik olarak işlenmesi henüz tamamlanmıştır ki, Arap bilimindeki gelişme
birdenbire ortaya çıkar. Bilim tıpkı bir kış kuraklığından
sonra topraktan fışkıran bir çiçek denizi gibi fışkırır ve çok
kısa zamanda dünya çapında üne kavuşur. Henüz genç olan
beceriksiz ve dik kafalı İslamiyet kısa sürede diğer dinlerle
karşı karşıya gelir. Bir tarafta Sünni Müslüman inançların
özgür düşünceli mezheplerinin temsilcileri savaşa hazır bir
biçimde mevzilerine yerleşir. Başka bir tarafta ise düşünce
ayrılıkları katı dindarların birliğini bozar. Ve onları çeşitli
ekollere böler. Bunun çok hızlı ve öldürücü sonuçları olabilirdi ama genç İslamiyet olgun dinlerle ve felsefi inançlarla
hesaplaşma sırasında, kendi düşünsel gücünü denemek zorunda kalır ve fevkalade bir sonuç alır. Çünkü o, aynı dönemin Hristiyanlığından çok farklı bir durumdaydı. Bu onun
hem şansı hem de şanssızlığıydı. O Allah’la kul arasında bir
aracı kabul etmez ve dolayısıyla, sağlam bir örgütlenmeye
sahip bir ruhban sınıfı, her şeye kadir ve her şeyi denetleyen
bir iktidar tanımaz; en azından bu tayin edici dönemlerde
tanımaz. Dini ve dünyevi otorite; yani Halife Sünni eğilimleri desteklediği ve el-Mansur’dan el-Me’mun’a kadar bü-
tün Abbasîlerden daha az açık olduğu halde, düşüncelerin
hareket alanı burada, çok genel anlamda, daha geniş, sapkınlık ve kâfirlikle suçlama daha azdır. Kuşkusuz taassubun
dini hoşgörüye galebe çaldığı her yerde -burada da- bilim
derhal durur."
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.