Bu dünyanın kötü örneklerine bakıp da "Bu dünya böyle işte. Yalnız ben miyim?" deme. Ben yaşamış bir adamım. Mutaassıp da değilim. Ahlâk kaidelerinden evvel senin saadetini düşünürüm. Fakat bilesin ki, insanın içi rahat olmazsa hayatın zevki yoktur.
"İnsanın içi rahat olmazsa hayatın zevki yoktur". İşte şu anda insanlık "bu rahatı" suni olarak sağlama çabasında. Çünkü yapılan şeyler içte bulunan yargıçtan yani vicdandan geçemiyor, o geçişi yapmak için de kendini kandırabilecek yollar arayışına giriyor. Mesela çalıştığı kurumdan çalıyor ve iç sesini şöyle bastırıyor "benim hakettiğim maaşı vermiyorlar o yüzden bunu yapıyorum". Mesela öğrenci olmadığı halde öğrenci toplu taşıma kartı kullanıyor ve "herkes kullanıyor abi" diye bir kendince savunma mekanizması çalıştırıyor. Sanki herkes kullanınca yapılan şey mübah hale geliyormuş gibi. O yüzden artık tek dert o iç sesi bastırma bahanelerini bulabilmek artık.