TARİHİ METİN YAYINLARIYLA DİLCİLİK
Ahmed Naci ile birlikte hazırladıkları ve daha öğrenci iken 1928 yılında, Türkiyat Mecmuası'nın ikinci cildinde yayımlanan "Anadolu'da Türklere Ait Yer İsimleri" başlıklı makaleyi bir yana bırakırsak Atsız'ın doğrudan doğruya dille ilgili ilk ve tek çalışması, “Divan-ı Türki-i Basit, gramer ve lügati" adlı bitirme tezidir. Yayımlanmamış olan 111 sayfalık tez, İstanbul Üniversitesi, Türkiyat Enstitüsü 82 numarada bulunmaktadır (Sertkaya 2014: 142). Yayımlanmamış olan bu tezin mahiyetini tam olarak bilmiyorum. Ancak çalışmanın adından anlaşıldığına göre Atsız, Nazmi'nin Türkî-i basît (saf Türkçe) ile yazılmış şiirlerini transkripsiyonlamış, bunların sözlüğünü çıkarmış ve bazı gramer özelliklerini ortaya koymuş olmalıdır. Eserin kelime dizininin yapıldığı, Atsız'ın Orhun dergisindeki yarıda kalmış yayınında bulunan şu ifadesinden de anlaşılmaktadır: "Ben Nazmî'nin divanındaki bütün kelimeleri harf sırasıyla dizip bulundukları sayfa ve satırları da tespit ettim." (Atsız, Mart 2015: 192). Eski Oğuz (Anadolu) Türkçesi ile yazılmış bu eser üzerinde çalışması, Atsız'ın daha sonraki metin neşirleri için önemli bir hazırlık sayılabilir. Nazmî'nin Dîvân-ı Türkî-i Basît'ini Atsız daha sonra Orhun dergisinde de dil, kültür ve edebiyat açılarından ele alıp değerlendirecek ve bu çalışmayı 1934 yılında küçük bir kitap olarak da yayımlayacaktır. Atsız'ın dil çalışması olarak da ele alabileceğimiz yayınları Kök Türk, Uygur ve ilk Osmanlı dönemine ait aktarmalar ve metin neşirleridir.
18 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.