... Gelgelelim, kimseyle aynı odada iki gün bile geçiremem; bunu biliyorum. Bana yaklaşan kimse kişiliğimi eziyor, özgürlüğümü sınırlıyormuş gibi geliyor bana. Yirmi dört saat içinde en iyi insandan bıkabilirim. Birinden, sofrada yemeği ağır yediği, öbüründen, nezlesi var, durmadan burnunu temizliyor diye... İnsanlar bana temas eder etmez onlara düşman kesiliyorum. Ama bireylere nefretim arttıkça yinel olarak insanlığa sevgim o oranda artıyor.
Sayfa 53Kitabı okuyor
·
18 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.