İdrak eden kalpler bilir ki, dünyanın bütün sıkıntıları,kederleri birbirine benzer.
Bazen kulun kalbini sebepsiz bir
hüzün kaplar sanki dünyanın bütün kederi kalbinde birikmiş gibidir. Bir mana veremez bu kedere. Bilir misin bunun sebebi nedir? İnsanın öz vatanı olan cenneti özlemesi "Ruh Allah'ın
emrindedir." ayetince kul hangi günaha bulaşırsa bulaşsın ruh daima ilk yaradılış anını özler asla unutmaz vaadini. Bu yüz-
den kul dünyada daima Rabbini özler. İşte o özlem bazen çok ağır basar ve keder hüzün olarak kalpte peyda olur. Kul bunun
idrakinde olursa kalbinde biriken kederden şikâyetçi olmaz asla. Sabırla dünya hayatının bitmesini bekler ve Rabbini özleyen ruha Rabbine ibadet ettirerek hasretine bir muştuyu fisildar. İşte o muştunun adı ölümdür. Peygamberimiz (a.s.m.), "Dünya hiç vatanı olmayanların vatanı, hiç mülkü olmayanların mülküdür." buyurmuştu.
·
27 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.