Şunu muhakkak hatırlatmalıyız kendimize; hayatta hiçbir değere tutunmadan, yalnız kendi nefsimiz için yaşayarak doyumsuzluğa ve bencilliğe yaklaşmak bizi insan kılmıyor. Yalana ortak olmak, kafamıza estiği gibi konuşmak, her geçen gün artan bir öfkeyle sağa sola laf saymak da içimizi rahatlatmıyor. Aksine öfkemiz katlanıp büyüyor, insani değerlerimizse yok olmaya yüz tutmuş . Bu kavga bizim hiçbir şeyimiz olmaz. Oturduğumuz yerden ahkâm kesmekle de duyar kazanılmaz.
Bazen susmak konuşmaktan iyidir . Çoğu zaman susmak, konuşmaktan çok daha iyidir .
Sayfa 17 - E-KitapKitabı okudu
··
93 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.