Ah, Küçük Prens’im! Senin o üzüntü dolu küçük hayatını yavaş yavaş anladım böylece. Uzun bir süre günbatımındaki tatlılık tek avuntun olmuştu. Bu ayrıntıyı dördüncü gün öğrendim. Ne demiştin bana o sabah?
“Günbatımını çok seviyorum. Hadi gidip bir günbatımı görelim.”
“Ama beklemek gerek…”
“Neyi?”
“Güneşin batışını.”
Kitabı okumanızı canı gönülden tavsiye ederim
