··
2.532 görüntüleme
Elinize sağlık..İncelemede eleştirecek yerler elbette vardır.Herkes kitapta baktığı kadarını görür ve zihninde yeniden şekillendirir..Bazen yeniden yazar bazen yapısını bozar.Bazen de yaşadığı toplumla kıyaslar ki siz burdan yola çıkarak oraya bağlamışsınız..Peki benim anlamadığım buna neden saldırılıyor? Hani nerede düşünce özgürlüğü,kim hangi hakla buna karışabilir..Bu linç kampanyalarını doğru bulmuyorum..Bir arkadaş Cemil Meriç'ten örnek vermiş ve aşağılamış.Aşağıladığın arkadaş tam da Cemil Meriç'in eleştirdiği şeyi hemen hemen aynı yazarla ilintlendirerek eleştirmiş..Hatta hemen paylaşıyorum Cemil Meriç'in sözünü;
Canavarlarla dolu bir ormandayız. Yolumuzu hayaletler kesiyor. Tanımadığımız bir dünya bu. İthal mali mefhumların kaypak ve karanlık dünyası. gerçek, kelimelerin arkasında kayboluyor.
Ne güzel tarif; "Gerici, bir toplumun gelişmesini sağlayacak hiçbir yeniliği istemeyen, her yönüyle eskiyi özleyen ve eski düzeni getirmeye çalışan (kimse)” (Meydan – Larousse). Tarifin tek kusuru bu ucûbenin hangi çağda, hangi ülkede yaşadığını söylememesi.
Murdar bir hâl’den muhteşem bir maziye kanatlanmak gericilikse, her namuslu insan gericidir.
4. Murad’a, Süleyman devrine dön! diye haykıran Koçi Bey'den Reşit Paşa’ya kadar Osmanlı Devleti’nin bütün ıslahatçıları gerici. Dante, yaşadığı çağdan iğrenir. Balzac eserini iki ezelî hakikatin ışığında yazar: Kilise ve krallık. Dostoyevski maziye âşık. Dante gerici, Balzac gerici, Dostoyevski gerici!
Gerici, ilerici... Düşünce hürriyeti bu mülevves kelimelerin esaretinden kurtulmakla başlar, düşünce hürriyeti ve düşünce namusu.
bu yazınızdan ibret alırlar umarım
9 sonraki yanıtı göster
Realizmin temelinde ahlak kuralları olduğu için,bunu da batılı sanatçılar (müzik,edebiyat,tiyatroyu da içine alacak şekilde) Hristiyan öğretisinden beslenerek yerine getirmişler.Bizim toplumun ahlak kurallarını İslamiyet'ten alması gerekirken,elitist cahil aydınlarımız sayesinde batılaşacağız diye başka yerlerde aramışız..Sonuç;Tolstoy ve Dostoyevski neredeyse tüm eserlerinde Hristiyanlık propagandası yaparken,bizim yazarlarımız İslami bir konuya girince yobaz oluveriyor..
Bu konuyu Dostoyevski okurken hep düşünürdüm. Din konusunu, Teoloji bahane, en çok Dostoyevski'de sorgularım. Karakterlerin hayatları ile birlikte ben de tecrübe ederim. Sonra bizim romanları incelerim, sonuç üzücü. Türk yazarların dini yazma biçimini hiç beğenmiyorum. Özellikle Azra Kohen başta.
O kiliseyi gormustum. Hey gidim hey. :)
Bu yorum görüntülenemiyor
Çok yerinde bir tespit
Öncelikle bu kitabı henüz okumadım, dini ögeler ne kadar işlenmiş bilmiyorum. Ben kitaplardaki bütün dini propagandalardan rahatsız oluyorum, yazar Dostoyevski ya da Tolstoy bile olsa okumakta zorlanıyorum. Hele hrıstiyan ögeler bana çok bayağı geliyor. İnsan Ne ile Yaşarı okurken sanki STV, Kanal 7 dizisi izliyormuş gibi hissettim. Aynı şekilde Karamozov Kardeşlerde Alyoşa'nın kiliseye gittiği bölümleri okurken bunaldım. Tabii ki kitapların yazıldığı dönemin koşulları şimdikinden farklıdır fakat dini ögelerin karakterin gelişiminde gösterdiği etkiyi işlemenin birazcık tarafsız bir yolu olmalıydı.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.