Bu kitaba (ve filme) inceleme yazabileceğimi hiç düşünmemiştim. Zaten edebiyat ile profesyonel olarak ilgilenmiyorum, terimleri falan da bilmem açıkçası pek. Hangi teknik ile yazılmış gibi yorumlar da getiremem zaten. Hatta kitaptaki birçok şeyi yanlış değerlendirmiş bile olabilirim diye düşündüm kitabın ardından filmin de sonuna gelince. Yalnızca bir ‘yok artık’ döküldü dilimden istemsizce. İşte böylece zaten yazılmış onca güzel inceleme var diyerek kendimce inceleme konusunu kapatıp bir kahve yaptım. Daha kahvenin sonuna bile gelmemiştim ki son zamanlarda içimde sakladığım ne varsa anlatmaya koyulduğumu fark ettim yanımdaki arkadaşıma. Oysaki onca zamandır sarıp sarmalamış, en içimde hapsetmiş sanıyordum kendimi. Çok da iyi saklıyordum onları orada; nasıl oldu da öyle kolayca dökülüverdiler hiç anlamadım. Konunun içimden uğurlayamadığım gidenlerime geldiğini fark ettim kendi şaşkınlığımın içindeyken. Hani hepiniz bilirsiniz; bazen sevgili, bazen dost, bazen anne babası bile gider insanın. Yalnızca bakakalırız arkalarından. Ne zaman dönecekler, dönerler mi dönmezler mi, dönerlerse aynı mı kalırlar merak içinde bakar dururuz uzakta kıpırdayan her noktaya. Hatta bazen öyle uzaklara gitmezler de yine bir adım ötemizde olurlar; lakin sıradağlar ardına saklamışlardır kendilerini, ulaşamayız. Belki de bütün bunlardan çok ‘neden’ gittiklerini merak ederiz. Biraz da korkar mıyız acaba, alacağımız tek cevabın ‘içim sıkılıyor’ olmasından? İşte o an fark ederiz belki de bu hayatın yazarının biz olduğumuzu. Adı olmayan bir kentte, yazı masamızda otururken karşıdaki boş dükkâna bakar hayallere dalarız. Bir berber dükkânından başka bir berber dükkânı yaratırız kendimize. O dükkân paralel bir evrene açılan kapımızdır artık bizim. Oradan bir koku gelir bir gün; kayıp kokusu mu dersiniz, korku kokusu mu, ölüm kokusu mu bilmem. Kokulardır zaten zamanda ve mekânda yolculuk yaptırabilen. O kokunun peşine düşer de kahramanlar yaratırız kendimize. Kimisinin adı yok, kimisinin cismi, hiçbirinin ise gölgesi olmaz. Kâh kaybederiz onları, kâh yeniden kavuşuruz. Ölümlerine ağlar, intikamlarının peşine düşeriz. Belki de tam o nokta bütün bunların tamamen zihnimizde olduğunu fark etme zamanımızdır. Ancak öyle kurtarabiliriz kendimizi o boynumuzdaki ipten. Aslında hiç olmadıklarını; yalnızca düşlerimizden ibaret olduğunu anlamak kurtaracaktır bizi. Yalnızca biz hâlâ anıyoruz diye varlar. Son zamanlarda oradan buradan birçok bahane ile gün yüzüne çıkmaya çalışan içimdeki köyün sakinlerini anmış oldum bu sayede. Evet, benim içimde de var bir çınar altı kahvesi. Nedensiz gidenlerimin hepsi oturmuş tekrar onları hatırlamamı bekliyorlar.

GölgesizlerHasan Ali Toptaş · Everest Yayınları · 202012,6bin okunma

··

465 görüntüleme

Yusuf Çorakcı

@Argus ·

03 Aralık 2017 11:05

Çok güzel inceleme olmuş, büyük etkiler bıraktığı çok belli oluyor. Hiç kitabın veya yazarın adını sanını duymamış biri burayı okusa merak eder neymiş diye. Filmi de çekilen kitabı daha fazla merak etmeye başladım şimdi. Teşekkürler elinize sağlık :)

Meltek

@Meltek ·

03 Aralık 2017 11:38

Çok teşekkür ederim :) Filmi de çok başarılı buldum gerçekten. Birbirini tamamlamışlar. Bazı ayrıntılar kitapta yerli yerine oturuyor, bazıları da filmde :)

3 sonraki yanıtı göster

Oğuz Aktürk

@distopikokur ·

05 Aralık 2017 16:04

Değerli Meltem, Portishead - Roads şarkısıyla beraber çok güzel okunuyor incelemen. Vereceğim cevap ise içimin hiç sıkılmaması oldu. Kokular, zihnimizin bize yaptığı oyunlar, senin de bahsettiğin gibi boynumuzdaki ipin uzunluğu ve kısalığı benim de kendi hayatımın yazarı olduğumu fark etmemi sağladı. Onun içindir ki incelemeni okurken yollarımızı anlatan şarkı rastgeldi. Kitapla tamamen bütünleşmişsin, Gölgesizler artık seni gölgeleyen, içini ferahlatan ve kendini tanıman yolunda koskocaman bir adım atmanı sağlayan bir kitap olmuş bile. Bunun için hem tebrik hem de teşekkür ederim... Kalemine sağlık.

1 önceki yanıtı göster

Meltek

@Meltek ·

05 Aralık 2017 16:19

Ben çok teşekkür ederim güzel yorum için. Ayrıca bu kendimi tanımaya çıktığım yolda yeni ve oldukça anlamlı bir şarkı da katmış oldum heybeme onun için de teşekkürler :) Çok mutlu bir an yaşıyorsam mutlaka kokuyu içime çekerim ki rüya olmadığından emin olayım :) Gölgelerin olmadığını ise hiç fark etmemiştim, teşekkürler bu bilgi için :)

1 sonraki yanıtı göster

Bu yorum görüntülenemiyor

Düzlükteki Kavalcı

@omiros ·

02 Aralık 2017 18:10

İnceleme mükemmel olmuş :)

Meltek

@Meltek ·

02 Aralık 2017 18:13

Çok teşekkür ederim. Yalnızca bana hissettirdiklerini anlatmaya çalıştım, dilim döndüğünce :)

Bu yorum görüntülenemiyor

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.