Şeriati'nin okuduğum üçüncü kitabı ve her bir kitabından ayri bir huzursuzluk aldığımi itiraf etmem gerekir ama bu huzursuzluk soyledigi bir çok şeyin doğru olmasından kaynaklı bir huzursuzluk. Kendine has uslubuyla okuyani uyandirma çabası dönemin istenmeyen adami yapmıştır Şeriati'yi. Kendisininde kitaplarının başında yer alan "sizi rahatsız etmeye geldim" sözünde hep haklı çıkmıştır. Bu kitapta kendi döneminde başlayan ve bu dönemde de devam eden gençlerin dinden uzaklasmasini ve nedenlerini, anne babaların bu konudaki hatalarini eleştirir Şeriati ve bir çoğunda da haklidir yine. Bu kitabi okuduktan sonra bir daha dedim ki yaşanan ile olmasi gereken İslam arasında gün geçtikçe derinlesen bir uçurum var.