En sevdiğim yazarlar arasında ilk sıralardadır Ahmet Ümit. Hele de İstanbul’da geçen her romanını büyük bir hayranlıkla okurum. İlk kez beni hayal kırıklığına uğrattığını düşünüyordum başlarda sıkıldığımı okurken zorlandığımı söylenilirim ama sonrası çok sürükleyici gitti. Selim, Nihat ve Kenan hepsinin ayrı bir yeri oldu sanki kalbimde çok tuhaf bir duyguyla bitirdim kitabımı. Dünden beri nasıl nasıl olabilir böyle bir son hiç aklımın ucundan geçmezdi diyerek hâlâ şoku üzerinden atabilmişim değilim ve sanırım sonuna çok üzülmüş olmam da bunun nedenlerinden olabilir.
