Bir yazarın başka yazarları bu kadar şairane anlatması, tamamıyla içselleştirerek yazması başarıdır. Hayatlarını sadece sonuçlarıyla değil, süreçleriyle de ilgilenerek ve bunu zihninde kurgulayarak kaleme almış. Onların iç psikolojik dünyasına dokunmaya, iç dünyalarını betimlemeye ve öykülemeye çalışmış ve kesinlikle de bunu hakkını vererek yapmış. Stefan Zweig gibi insan psikolojinin derinlerine inmeyi bilen bir yazardan diğer yazarları okumak, onların hakkında bilgi almak ve en önemlisi yazım tekniklerini tahlil etmek çok büyük bir zevkti. Son olarak Zweig'ın Önsöz kısmında yaptığı yazar tanımı çok hoşuma gitti;
''... benim bir roman yazarı ile romancı arasında gördüğüm içsel ve sarsılmaz farkı bu yüzden burada bir kez daha vurgulamak gerekiyor. Romancı en son, en yüksek anlamıyla sadece ansiklopedik bir deha, evrensel bir sanatçı ve eserin genişliğiyle içindeki figürlerin zenginliği göz önünde bulundurulduğunda, bir evren yaratan, kendi kişileriyle, kendi yer çekimi kanunlarıyla kendine ait bir dünya kuran ve yanına da kendine ait yıldızlı bir gökyüzü koyan kişidir.''