Kuşkusuz Türk edebiyatının çok değerli yazarlarından biri Rasim Özdenören. Hala okumayanlar varsa şiddetle tavsiye ederim. Dava şuuru ile bu kadar edebi bir dili buluşturabilen nadir insanlardandır kendisi. Rasim Özdenören'in ilk ve son romanıymış bu eser. Bünyesinde iki hikâyeyi birden barındırıyor. Birincisi; kurtuluş savaşından sonra bir çok arkadaşını kaybetmiş olmanın verdiği hüzünle ve verdikleri mücadelenin bir hiç uğruna olduğunu gördükçe, protesto olarak 50 yıl boyunca evine kapanıp gül yetiştiren adamın hikayesi İkincisi; kaybolmuş, kendi kültür ve medeniyetlerinden tamamen kopmuş, yozlaşmış yeni nesili; "Sitare, Yavuz, Çarli..." ve diğerlerini. Eser metropollerde sabahlara kadar sönmeyen ışıklar, bankalar ve otellerin hızla her caddeyi istilâ etmesinin ardından doğu ve bati arasında sıkışmış, âdeta prangalanmış olan zihinleri gözler önüne seriyor. Modernitenin kıskacına sıkışmış insanların iç hallerini bize gösteriyor; harcıyorlar, oynuyorlar, geziyorlar fakat doyuma bir türlü ulaşamıyorlar, bir türlü mütmain olamıyorlar. Bu hikaye dede ile torunun arasında ki o derin uçurumu anlatıyor. Psikolojik dürtüleri, sosyal süreçleri göz önüne seriyor. Mutlaka okuyun derim (:

Gül Yetiştiren AdamRasim Özdenören · İz Yayıncılık · 202117,9bin okunma

·

4 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Sümeyye Çuhadar