Her şey profesyonelleştirilirken sloganlar üretmeden edilemiyor gibi.
Ve o sloganlar gelir, altındaki fikri örter, bir sonraki nesil ise farkına bile varmadan sloganları/kavramları boşaltır, sonrasında da bunların yerini savaş alır.
Çünkü kimse kimseyi anlamaz bir hale gelmiştir bile..
Samimi olarak ve anlamaya çabalar bir şekilde "amatör ruh" olarak kalabilmek için büyük bir mücadele mi gerekli acaba?
Hakikatin katlolmaması için, dinamitlerle çevrilmemek için.