Satranç oynamayı seven biri olarak kapağı ve ismi direk dikkatimi çekmişti. Kitabı okuduğum zaman Zweig'in kurgusuna bir kere daha hayran kaldığımı söylemek istiyorum. Çünkü insanın duygularını içindeki hissiyatını hatta takıntılarını çok iyi bilen bu adam bir dahiyane.. Akıl almaz yerlerden inanılmaz kurgular çıkarabiliyor ve ben her seferinde kitabın son kapağını kapattığımda kendimi ağzı açık buluyorum.
