Senin izninle burdayım ey Rahman, ey Rahîm.
Sen, her an her şeye muhtaç olan beni kendine muhatap seçtin. Yokluğun kör kuyusundan çekip aldın beni. Olmayan elimden tuttun; el verdin. Olmayan yüzüme baktın; yüz verdin. Olmayan dilimin duasını duydun; söz verdin. Olmayan kalbimin sızısını bildin; sevdin, sevdirdin, sevindirdin. Olmayan umutlarımı ciddiye aldın, hiç susmayan hüzünlerimi bildin; sonsuzluğa aday eyledin.
Sayfa 10 - Timaş YayınlarıKitabı okudu
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.