Okurken bir tek ben mi hatırladım ‘Gazap Üzümleri’ni yoksa benim gibi hissedenler var mı ? Okumak için her ele alışımda bir satır, bir cümle, bir düşünce, bir his hatırlatıverdi bana Gazap Üzümleri’ni; öyle ki ara sıra dönüp dönüp neydi ki bu kitabın adı diye baktım. Ama tabii konu benzerliği dışında karakterlerin farklılığı da göze çarpmayacak gibi değil. Kendine özgü şahsına münhasır Eskici. Bacağını savaşta kaybedişi, aksiliği, dükkanına yürürkenki hali, oğullarına sürekli söylenişi, içten ağlayışları, arkadaşlık ilişkileriyle. Çukurova’nın betimlenişi gözler önüne getiriyor her şeyi. Bir de üstüne Adana çevresinde kouşulan ağızla yazılmış olması Anadolu’yu getiriyor kucağınıza. Öyle yakın ki sanki komşunuzmuş gibi hissediyorsunuz. Eskici ayağını vura vura gidip dükkanını açarken, ayakkabıları tamir edip öteye atarken, yazının sarı sıcağında pamuk toplarken, sivrisinekler ısırırken, her gün domates yemek zorunda kalırlarken onlarlasın, onları yaşıyorsun. Hele ki oğulları sıtmaya yakalanıp ayakları dibine düştüğünde duydukları acıyı duyuyorken Anadolu’dayım diyorsun, Kaliforniya’da değil. Orhan Kemal, betimlemeleri ve olayın akışkanlığına yarayan kelimeleri bir araya getirişleriyle tam bir Türk klasiği oluşturmayı, içeriden, pencereden dönemin ekonomik problemlerine, geçim sıkıntısına, iş bulma güçlüğüne baktırmayı başarmış. Öyleyse Orhan Kemal’i ilk okuyuşum hayırlı uğurlu olsun bana 

Eskici ve OğullarıOrhan Kemal · Everest Yayınları · 20216,6bin okunma

·

6 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Büşra Özbek