“Behçet Çelik, son dönem edebiyatımızın, kendine özgü bir öykü dünyası yaratmış önemli isimlerinden biri.” diyor kitabın arka kapağında, doğrudur, o öykü dünyasında olmak çok keyifli. İlk okuduğum Yazyalnızı, İki Deli Derviş kitabında, Yazar adlı öyküsündeki kahramanımız yani aslında B. Çelik: “Ne yapıp edip bir daktilo almalıydım. Kendimi dışa açmanın zamanı gelmişti. Yıllardır yazdığım, toplamı altmış defteri bulan yazılarımdan seçmeleri dergilere, yazılarımla ilgilenecek derneklere, olmadı, yazarlara, şairlere gönderdiğimde saklı bir cevheri -beni- keşfedeceklerdi. Ünlü olmak gibi bir kaygım yok aslında. İnsanların çoğunun kendileri gibi olanlara gereksinimi olduğunu düşünüyorum. O yazılarda benzerlerini, belki eskimiş, belki ileride ulaşacakları kendilerini bulacak, sevinecekler.” diyor. Diken Ucu’nda ve okuduğum bütün eserlerinde, işte bu sözü geçen, ‘kendi gibi olana gereksinim’im varmış benim de; öykülerde benzerlerimi, belki eskimiş, belki ileride ulaşacağım kendimi buldum, sevindim. Hatta öyle çok sevindim ki, önce romanı tercih eden bir okur olarak, “Öyküyle Buluşma Şenliğim” dedim Behçet Çelik okumalarıma. Edebiyat, ne güzel şeysin sen böyle!

Diken UcuBehçet Çelik · Can Yayınları · 2010118 okunma

66 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.