İnsan mümkünse bu kitabı deniz kıyısında okumalı, şöyle kendini kalabalıktan uzak, ıssız bir kıyıya atıp; denizin, göğün derinliklerine bırakmalı. Kitabın imgesel anlatımına orada şahit olmalı. Denizin sonsuz maviliği eşliğinde tanışmalı kitabın başkarakteri olan Mahmut’la ki o zaman anlaşılsın onun deniz sevdası... Dedesinin, babasının, amcalarının ve etrafında bulunan diğer insanların denizci olması Mahmut'un çocukluğundan itibaren deniz sevdasına tutulmasına sebep olmuştur. Üstelik yaşadığı kasabanın sokaklarının sonu hep denize çıktığından onun denize olan sevdası daha da körüklenmiştir. Akrabalarının çoğu denizde boğulmuş, bundan dolayı babası ve annesi tarafından: "Sakın ha, denizci olayım deme!" uyarılarıyla engellenmeye çalışılmış, ne var ki Mahmut'un deniz aşkına engel olamamışlardır. Kitapta Mahmut’la birlikte denize âşık bir sürü karakter tanıyoruz. Bu deniz insanlarının yaşamlarına, ekmeklerini denizden çıkarışlarına şahit oluyoruz. Ve öğreniyoruz, aslında deniz insanlarının denize duyduğu sevginin tek taraflı olmadığını. Öyle ki, deniz bir insana sevgisini verdi mi o kişinin ölüsünü bile toprağa kaptırmaz, bağrında saklarmış... Deniz insanlarının yanında bir de toprak insanlarını tanıyoruz kitapta… Mahmut çeşitli kader silsileleriyle deniz ve toprak hayatı arasında kalırken, biz de şiirli bir anlatımla okuyoruz onun bu iki hayat hakkındaki izlenimlerini... Kitabın kapağını kapatıyoruz ve belki de kitabın özeti niteliğindeki Mahmut'un şu sözü aklımızda kalıyor: "Denizciler derler ki büyük fırtınalarda karanlığın ortasından bir ses onları adlarıyla çağırırmış. İşte o çağıran ses kendi kaderleri imiş. İnsanın yaradılışı kendisini 'Gel!' diye çağırdı mı durabilen kim! …"

Aganta Burina BurinataHalikarnas Balıkçısı · Bilgi Yayınevi · 20224,735 okunma

··

48 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.