Bu dünyada insanların korktuğu tek şey ögrenmekti. Acıyı, susuzluğu, açlığı ve üzüntüyü ögrenmek onların uykularını kaçırıyor, bu yüzden rahat döşeklere, daha leziz yemeklere ve daha neşeli dostlara sığınıyorlardı. Dünyaya olan kayıtsızlıkları bazan o kerteye varıyordu ki, kendilerine altın ve gümüşten, zevk ve safadan, lezzet ve şehvetten bir âlem kurup, keder ve ızdırap fikirlerinin kafalarına girmesine izin vermiyorlardı. Oysa Uzun Ihsan Efendi, Dünya'nın şahidi olmanın gerçek bir ibadet olduğunu sık sık söylerdi. Her insan şu ya da bu şekilde dünyayı okumalıydı.
Sayfa 90Kitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yazar adeta bir pagan
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.