··
486 görüntüleme
Hocam, hayattaki kayıpların insana etkilerini ne güzel anlatmışsınız. Madem ki geldik bu dünyaya acılar ve kayıplar mutlaka olacaktır. Önemli olan yaşananlara karşı bizim vereceğimiz reaksiyonlardır.
Ben acizane bu reaksiyonların sonuçlarını üçe ayırıyorum. Çiğ insan, pişmiş insan, dibi yanmış insan. Hayatta karşılaştığımız her olumlu ve olumsuz koşul bizim olgunlaşmamıza ve pişmemize yaradığı sürece bize değer katar. Acılar bizi içimize kapayıp insanlardan koparmaya, kendimizden bile uzaklaştırmaya başladığında bize zarar vermeye başlamıştır. Buna izin vermeyen ideal insanları filmlerde, romanlarda ağırbaşlı ve vakur tavırlarıyla tanıyabiliriz.
Çok teşekkür ederim değerli katkınız için.
Yahu böyle bir başlıkla yola çıkarsanız benim gözümden kaçar mı?
Bir Kaybedenler Kulübü üyesi ve seveni olarak hayatımızın kazanım kısmının, kaybetme kısmından daha az olduğunu düşünüyorum. Genel olarak kaybetmeye dayalı bir ömür yaşıyoruz. Bedenimizin yaşadığı yorgunluk belki geçer ama ruhumuzun paramparça olmuş her bir bölümü, sonsuzluk girdabında sağa sola savrulup geri dönülmez bir kara deliğe hapsoluyor.
Böll sevdiğim yazarlar içindedir ve Palyaço kitabı da okuyacaklarım arasında kitaplıkta bekliyor. Yakın zamanlarda okurum umarım.
İnceleme için teşekkürler, elinize sağlık.
Çok teşekkür ederim değerli yorumunuz için. Kendimizi bulduğumuz kitapları daha büyük bir hevesle okuyor ve yazıyoruz galiba. Okuyanlar da yazımda kendilerini bulmuşlarsa bir şeylere dokunabilmişim demektir. Bundan mutluluk duyarım. Keyifli okumalar
Öncelikle sahalara hoş geldiniz hocam. Muhteşem bir giriş olmuş bayıldım. Emeğinize sağlık. Sonrasında S. P. S'nin bahsettiğiniz romanını anlatırken aklıma Türkan Şoray'ın palyaço olduğu film geldi Ateş Parçası'ydı sanırım. Gerçekten de "Kaybedenler Kulübünün Hüzünlü Palyaçosu" tabiri çok yakıştı. Tekrar emeğinize sağlık toplantıda görüşmek üzere inşallah.
Çok teşekkür ederim Selman Bey, okuduğunuz ve değerli yorumunuzu paylaşıp katkıda bulunduğunuz için. Hoş bulduk diyelim.:)
Bu yorum görüntülenemiyor
Ayşe ellerine sağlık. Genelde toplantı kitabını toplantı sonrası yapmayı tercih ediyordun ama bu sefer önden vermişsin ve çok da iyi yapmışsın diyeyim. Öyle ki ben bu kitabı okuyalı çok olmuştu, çoğu yerini hatta içeriğini bile unutmuştum ki incelemen ile fazlasıyla hatırladım bu anlamda sana teşekkürü borç biliyorum.
Belki inanmayacaksın ama şu sıralar kendimi Hans gibi hissediyorum hatta bu hissiyatımı bir arkadaşıma da açmıştım. Neşeli, hiç bir sorun yokmuş gibi gözüküyor olmama rağmen iç sıkıntılarım ile boğuştuğumu itiraf etmeliyim. Tabi ben bunları burada yazıyor iken senin şu cümlelerin (cümlem bitince en altta paylaşacağım) ile kendimi gerçekten Hans olarak görmem kaçınılmaz oldu. Tekrardan bu özel inceleme için kendi adıma teşekkür ediyor, ellerine sağlık diyorum.
"Zira ruhu yorulmuştur, yorulan ruhlar kaybolmaya daha fazla meyyaldirler, yaşamaya daha az istekli, konuşmaktan çok susmaya dönük, etrafla daha az ilgili… Böyle insanları gözlerinden tanırsınız, dalgın ve uzaktır gözleri, bir gülümsemenin arkasında maskeledikleri hüzünleri dikkatli gözlerden kaçamaz…"
Ben teşekkür ederim okuyup yorumladığın için.:) Açıkçası pek çoğumuz zaman zaman kendimizi böyle bir girdaba kaptırabiliyoruz, sanırım böyle durumlarda bu tip kitaplar okuyunca yalnız olmadığımızı fark ediyoruz, yalnız olmadığımızı anlamamız iyi ama diğer yandan da bu tip okumalar bu bunalımlı süreci besleyebiliyor. Ortaya böyle yazılar çıkabiliyor.:) Dengeyi tutturmak lazım galiba. Sonuç olarak iyi ki kitaplar var.:)
1 sonraki yanıtı göster
Güzel bir inceleme olmuş, giriş kısmı aslında pek çok şeyi özetliyor. Kimse palyaço olmak istemez özetle, biraz şartlar sürükler biraz da kendi hataları insanın. Kimse bir palyaçonun ailesi,arkadaşı,dostu,eşi de olmak istemez. Her şeye rağmen en çok kan bağı olan ailesi ümit kesmez palyaçodan, sonra biraz eski dostları idare eder, sevgilisi veya çevresindeki tanıdıkları ise ilk fırsatta bağını koparırlar onunla.
Kaybedenlerin halinden kimse anlamaz, diğer kaybedenler belki biraz anlamaya çalışır ama o da zor. Kitapta diyordu ya, "Kimse bir palyaçoyu anlayamaz, başka bir palyaço bile"
Biz de biraz palyaçoluk ediyoruz belki de burada , en çok kendime diyorum , bu sitede inceleme palyaçoluğu, hikaye palyaçoluğu, alıntı ve ileti palyaçoluğu yapıyoruz gibi geliyor bana. Asıl olması gerekenlerden kaçıp yüzümüzde bir boyayla oyalıyoruz kendimizi, yanılıyor muyum bilemedim.
Teşekkür ederim katkılarınız için. Bence siz de kendi incelemenizi yazmalısınız Osman Bey. Söyleyecek çok sözünüz var gibi...
1 sonraki yanıtı göster
Çok ilgi çekici bir inceleme olmuş Ayşe hanım, emeğinize sağlık. :)
Aşık olduğu için kahve döküyordu terliklerine
Heinrich Böll'ün palyaço'su
Mary onu bırakıp gitmişti, yalnızdı
Böyle diyordu Didem Madak Grapon Kağıtlarında ve tevafuk oldu ki bu dizeleri okuduktan sonra denk geldim iletine :))
Zira ruhu yorulmuştur, yorulan ruhlar kaybolmaya daha fazla meyillidirler, yaşamaya daha az istekli, konuşmaktan çok susmaya dönük....
Kitap okunmalı muhakkak fakat kitaptan daha çok beğendiğim, sana hissettirdikleri oldu keyifle ve acıtıcı bir hüzünle okudum.
Hislerine sağlık: )))
1 önceki yanıtı göster
Merhaba Remziye.:) Ne güzel, ne değerli bir katkı olmuş çok teşekkür ederim. Didem Madak'ın dizelerini bilmiyordum sayende öğrenmiş oldum. Eğer bu güzel dizeleri alıntı olarak paylaşırsan ben de sayfamda paylaşırım. Ayrıca güzel sözlerin için de teşekkür ederim. Sevgiler
3 sonraki yanıtı göster
Okuduğum ve sevdiğim bir kitaba yaptığın incelemeyi okumayı çok seviyorum. Tane tane güzel güzel anlatışın sanki kitabı daha iyi anlamama, benimsememe yardımcı oluyor. Böyle içsel kitapları çok güzel yorumluyorsun, kalemine sağlık, ömrüne bereket.
Cok teşekkür ederim Kevser:) Bu güzel yorumunla günümü güzelleştirdin, hislerimiz karşılıklı ben de senin incelemelerini okumayı çok seviyorum. Her şey yüreğince olsun. Sevgiler
"Ağlarken içim güldü gözlerim
Bir günah gibi gizledim"
Tepki çekmemek adına birçok şeyi "deliler" anlatmadı mı zaten?
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.