Edebiyatta ölü metafor diye bir kavram vardır. Metafordur ama yaratıcılığı aşınmış bir laedridir. Aynısı felsefede de vardır ve A.J. Ayer bizzat bundan şikayetçidir. Bu kitabında da bunu işler, hiç olmazsa "Rahvan giden atın b.ku seyrek düşer" gibi önermelerin doğru-yanlış bağlamında tasnifini, "boş" önermelerin de ayıklanmasını önerir. Fakat soyutlama düzeyini atlar sanki. Çünkü mantıkçıdır kendisi. Yine de, iyi ayar çekmiş Ayer. Marksistler kızabilir. :))
İş otoriteden çıkıp öznel duruma indirilirse nasıl bir katile veya tecavüzcüye kızılabilir ki. Nesnel Ahlak doğa bilimlerinden çıkarsanamaz eğer nesnel ahlakta (çocuk tecavüzcülerine karşı çıkmamız vs.) varsa yaratıcıdan başka bir açıklaması var mıdır?
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.