Başlamak, Duman , Bilinmezlik
Sigaraya başladım, sonra nargileye, az ama ikisi de. Duman özlemi var bende, siz bilmezsiniz. Duman dinliyorum bu ara yine, tatlı tatlı söylüyor, “Sor bana pişman mıyım?” değilim.
Yürümeye başladım, spor sayılabilecek hareketlere de üstelik. Yeşil alanlarda zaman geçiriyorum, turistler gibi ağzı açık garip bir gülümsemeyle bakıyorum çimenlere, kedilere ve köpeklere.
Dağlara düşüyor yolum bazen, seviniyorum, bu iyi diyorum.
Hobilerimi sorsa birileri, “kitaplara inceleme yazmak” diyemem elbette ama siz yabancı değilsiniz, içimi dökebilirim. İnceleme yazarken var olmanın dayanılmaz hafifliği geliyor üzerim(iz)e. Utanmayın,seviyoruz işte okumayı ve yazmayı, eğleniyoruz hatta, mutlu muyuz yoksa? Bilmiyorum.
Yalnızlığımı büyütüyorum çokça bir de, çok alışmışız birbirimize, Dosto’nun Yeraltı kahramanı gibi çelişkili bir hüzün kaplıyor içimi ve dışımı. İkiyüzlüdür insan diyorum, olmayan var mı? Dünya benim etrafımda dönmüyorsa kimin etrafında dönüyor? Bilmiyorum.
Gerçek zannettiklerinin birer yanılgı olduğunu anladığında, başından bildiğin yanılgıları da gerçek kabul etmek gayet makul geliyor. Tökezlemenin tadını çıkarmak diye bir şey var yani. Uçurumun kenarında hayalperestçilik oynamak diye bir şey de var ayrıca. Biliyor muyuz?
Duman diyorum iyi ki var, “Seni kendime sakladım/Hepsini ben hesapladım” Eski kafalı ve tembel olmak zor mesele diyorum, modern hayat çok bilinmeyenli bir denklem gibi her an sürprizlerle doluyken, dönüp dolaşıp aynı sıradanlıkta ısrar etmek çok demode. Adam olur muyum? Bilmiyorum.
Bıçkın bir delikanlıdır ruhum, ergendir. Duman söylüyor, “ Ah kimin için atıyor bu yürek” Bir gün bir dizide izlemiştim, adam şöyle demişti, “ Üç şey gizlenemez: Aşk, duman,parasızlık” Haklıydı belki de, kim bilebilir ?
Başlamak bana göre değil diyorum, plansızım. Bir “son çıkış” arayışım olduğu doğrudur ama her şeye rağmen. Duman işte daha ne söylesin, “Sıraya dizdin bizi zaman/Giderek üzdün bizi zaman” Tükeniyor muyuz yoksa? Bilmek istemiyorum.
Asıl söylemek istediklerim bunlar değil elbette. Sıra gelir mi bir gün, içimizdeki gerçek bize? Biz diyorum yani, bizim gibiler hep kaçamaktır. Dolaylıdır sözleri, yarımdır hevesleri, dertlidir bakışları,gariptir algıları,arkadaşıdır kitapları,hüzünlüdür bütün duyguları. Bir gün değişir mi her şey? Bilmiyorum, bilmek istiyorum..
··
291 görüntüleme
youtu.be/Mwy-ZxbKoms
Yazıya en iyi uyan şarkısı bu olmuş. Tabii benim naçizane fikrim. Son günlerde ben de sürekli Duman dinliyorum. Lise yıllarımın tüm boşluklarını dolduran grup. Eylemler de örtüşüyor. Sen de kendimi buldum ya da kendimi sen de buldum gibi oldu. Bir sigara da senin için yakıyorum. İçinden gelenlere ve bunların oluştuğu yere saygılarımı ve sevgilerimi sunuyorum.
Çok teşekkür ederim yorum için, senden gelmesine ayrıca sevindim. Şarkı müthiş uydu gerçekten. Yak afiyet olsun ama az içmeye çalış:) Çok şey öğrendim ben de senden bugüne kadar , duygularda da ortak noktalar oluyor işte bir şekilde. Saygı sevgi benden de gelsin sana eyvallah..
2 sonraki yanıtı göster
Kalemimize sağlık. Bende nerede duyduğumu ya da okuduğumu hatırlamıyorum ama yazınızı okuyunca aklıma geldi “aşk ve öksürük hiçbir zaman sakalanamaz” diyordu. :)
Bu yorum görüntülenemiyor
Bu etkinliğin konusu neydi? Galiba sitede değildim ben o ara.
Gizlenemeyen üç şeyi bilemem ama babam iki şeyin gizlenemediğini söylerdi; birincisi koku, ikincisi ilim. İnsan süründüğü kokuyu gizleyemez, âlim insan da ilmini gizleyemezmiş. Şimdi bunun konumuzla ne alakası var değil mi? Bilmem, yazacak bir şey bulamayınca geveleyeyim dedim.
Eline sağlık, güzel olmuş. :)
Osman sen her halinle çok değerlisin ya gerçekten :) insanları hazmetmeyen bünyeme bir sen bir ebruş iyi geldi:) şuranın bana kattığı iki insan:)))
Eline sağlık abi, yazıları okumak hayli keyifli oluyor, hele osmanlıca türkçe dersinde :))
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.