Serpil Ağ yorumladı.
194 syf.
·
Puan vermedi
··
2 artı 1'leme
·1.071 görüntüleme
Öncelikle kaleminize yüreğinize sağlık çok güzel ifade etmişsiniz yaşanılanları. Polis değilim fakat güneydoğu da tim komutanı olarak askerlik yaptığım dönemde polis arkadaşlarımın yaşadığı sıkıntılara şahit oldum. Evinden çıkıp operasyona giderken ne zaman geleceksin baba diye soran çocuğuna cevap veremez çünkü dönüp dönmeyeceği belli değildir. Her seferinde son kez sarılıp öpüp koklar çocuğunu sonrada o gözlerinden akmak için sabırsızlanan göz yaşlarını gizli gizli yüreğine akıta akıta gider ölüme. Terörün her zaman öncelikli hedefidir siviller gibi eşiyle çocuğuyla çıkıp rahat rahat dolaşamaz hep tetikte olmak zorundadır. Operasyonda bile kendi canından çok ailesini düşünür evine roket mi atıldı çocuğunun servisi mi bombalandı endişesi her saniye içten içe kemirir zihnini. Ne kadar maaş alırsa alsın kaybedilen bir eşi evladı yarım kalan hayatları yaşanmamış yılları geri getirebilir mi o kağıt parçası. Vatan sevgisi bayrak sevgisi olmasa milyonlar da verseler kaç kişi katlanır böyle meşakkat li bir mesleğe. Neden polisi sevmediklerini ifade ettikleri halde başları sıkıştıkları anda ilk olarak polisi arar insanlar. Geceleri yatağında ailesi ile huzur içinde uyurken devriye gezen karakollarda sabahlayan gerektiğinde kendi canını ortaya koyarak vatandaşın güvenliği için kelle koltukta teröristin hırsızın katilin itin kopuğun peşinde kopan polisi sevmez. Polis her zaman huzurun teminatıdır ve sırf para içinde yapılmayacak kadar özverili ve kutsal bir meslektir. Tüm polislerimize Saygılarımla. Allah hepinizi korusun.
Ha bu arada ilk olarak ferit edgü romanıyla ilgili eleştirinizi okuyarak size hitaben yazmıştım. Ne gariptir ki 1975 yılında tayinimiz Kars ili Iğdır ilçesi Aralık Devlet üretme çiftliğine çıkmıştı. Iğdır henüz ilçe Aralık ise belkide kasabaydı. O yıllarda yoksul ülkemde terör vb olaylar hiç yoktu. Kürtler, Azeriler, karapapaklar, abhazlar, Türkler komşuyduk orada ve devlet üretme çiftliği lojmanları vardı babam orada görev yaptığı için lojmanda kalırdık. 1977 yılında ilkokula orada başlamıştım. Dediğiniz gibi Adana iklimi vardı. Ne ironik ki şimdide yani 1988 lise mezuniyeti sonrası üniversite için Adanaya geldim ve bir daha gitmek kısmet olmadı. Bazı yazlar yıllık izinlerimde Kayseriye giderek Sümer ortaokulu ve lisesini çocuklarıma gösteriyorum.
Yüreğinize, kaleminize sağlık Ferah Hanım. Ne güzel anlatmışsınız...
Evet yaşayarak yazan bir okur daha. Benim incelemenin altında da biraz yorumlaşmıştık burada da aynı şeyleri yazıp tekrara düşmek istemem :) Emeğinize sağlık. Yaşayarak yazmak böyle bir şey aynı Ferit Edgü gibi. Haftaya İstanbul toplantısı var bu kitap orada konuşulacak. Neler neler çıkacak kim bilir.
Teşekkür ederim evet yaşamak hissetmek ve böyle bir rehber sonrası yazmak yaşamamış olanlardan daha avantajlı. Kitabı okurken kendi yaşanmışlıklarınız ile kıyaslama şansı da doğuyor. Teşekkür ederim yorumunuz için. İstanbul'da olmak vardı o güzel buluşmada :) Keyifli sohbetler diliyorum.
Çok güzel bir inceleme olmuş. Emeğinize sağlık. Ben Kayseri Sümer Lisesinde okumuştum 1985-1988 arası.. adi Ferah olan bir arkadaşımız vardı sınıfta. İsim bir anda çağrışım yaptı. Çok iyi bir okuyucusunuz kutlamadan geçemeyeceğim..
İnceleme çok güzel olmuş, elinize sağlık...
Evet isim olarak sık rastlanır bir adınız yok. Muhtemel aynı sınıflarda bile ders almışızdır. Ben 4-D ve 6 Mat-B sınıflarında okudum. 5. Sınıfı hangi şubede tamamladığımı hatırlamıyorum. Ancak çok güzel yıllar olduğunu üzerinden zaman geçtiğinde daha da iyi anlıyorum.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.