Eğer inancınız belli nedenlere ve belli ilkelere dayanıyorsa, o inanç bütün kudretini kaybeder; iki artı ikinin dört ettiğini çok iyi biliyorum, bu yüzden buna inanmam gerekmez. Ama Tanrı hakkında hiçbir şey bilmiyorum, bu yüzden O'na ancak inanabilirim. Bu inanç bana ne sağlıyor? Eski hesaba göre, hiçbir şey. O artık ne yok olma korkusuna karşı bir yatıştırıcı, ne de ruhun kurtuluşu için kulis faaliyeti yürüten göksel bir soylu görevi görüyor. O, varlığın çelişkileriyle azap çeken zihni sakinleştirmez; varoluşsal sorunları çözmez; size söylüyorum - o değersiz bir şeydir! Yani bir amaca hizmet etmez. İnanç duyma nedenimizin bu olduğunu bile söyleyemeyiz, çünkü böylesi bir inanç mantık dışıdır: Bunu söyleyen kimse aslında -her zaman- mantıklı ile mantıksız arasındaki farkı bildiğini iddia ediyordur ve kendisi mantıksızı seçmiştir, zira ona göre Tanrı'nın yer aldığı taraf orasıdır. Biz bu tür savlar ileri sürmeyiz. Bizim inancımız ne yalvarır, ne de teşekkür eder, ne alçak gönüllüdür, ne de küstah, o sadece vardır ve bu konuda söylenebilecek başka bir şey yoktur.
Sayfa 220 - İletişimKitabı okudu
··
24 görüntüleme
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.