Okuduğum bu kitap aslında acının itirafları...
Claude nin istediği tek şey sevgiydi. Ah be Claude . Sevgiyi yanlış kişide aradın. Sevgiyi yanlış kişide arayarak zamanını boşa tükettin.
İlk kez bir erkeğin ağlayarak aşk acısı çektiğine şahit oluyorum. Bu durumu yaşamasının nedenini bunalımda olduğuna bağlıyorum. Çok yalnız olduğu bir için Laurence ye bağlandı. Onun yanlış hatalar yaptığını duyduğu halde inanmadı. Çünkü bunun gerçek olmasından ve sonsuza kadar yalnız kalacağından korktu. Sonuna doğru gözlerindeki perdeler yavaş yavaş aralanmaya başladı.
Bu hikayeyi şu sözler özetler nitelikte.
"Seviyorum ve sahiplenmek istiyordum. Elimde kalan tek yaratığı umutsuzca tutuyordum. Bana ait olmasını istiyordum. Onu elimden alacaklarını düşündüğüm ve kendimi kaptırmaktan belirli bir gönül hoşluğu gösterdiği zaman ,çılgınca kıskançlıklarım oluyordu . "
