1k'ya Soralım
Neden öğretmenlerin birçoğu öğretmeye ayıracakları zamanın önemli bir kısmını sınıfta disiplini sağlamak için harcamaktadır?
Sayfa 29Kitabı okudu
··
37 görüntüleme
Öğretmeni sevdikten sonra %95 oranında öğrenciler dersi dinler, konusacagı zaman ögretmenle beraber konusur, güleceği zaman öğretmenle güler... Ama maalesef yok, çok az kaldı bunlar. ''Şunu şunu yazarım, bunlar tutmazsa en kötü ihtimal öğretmen olurum'' diyip sırf parası için bu mesleği yapmaya başlayan nesil türedi, o zaman işte disiplinde kalmadı, öğrencinin dersten alacagı zevkte kalmadı, derse ilgide kalmadı; kalamadı çünkü. Bir hoca öğrencinin yüzüne para gözüyle bakar, zil çalsa da gitsem düşüncesiyle 40 dakikayı geçirirse ne olur ki ?
Lise 4'üm ve en başından beri öğretmenlik istiyorum. Çok fazla tepki yiyorum; o kadar çok doktor o kadar çok mühendis olmak isteyen var ki, sanki aralarında ben yanlış bir şey yapıyormusum gibi. ''Doktorluğu falan bir düşün, tutmazsa yine öğretmen ol artık'' Ya bi bas git! Öğretmenlik gönül meselesi ya, arkadaş kim olursa olsun bir öğretmenin öğrenciye kendini az da olsa sevdirmesi lazım, sevemedikten sonra öğrencinin bütün hayatını etkiliyor. Nerede bir matematik yapamayan görsen %80'i zamanında öğretmeni yüzünden dersten soğumuş. Sen gider doktorluğu, mühendisliği bu kadar yüksek puanlardan alırsan ve bunların hepsini yetiştiren ve (bence) en kutsal meslek olan öğretmenliği ilk 500.000 den bile alırsan olacagı bu. Bu kadar önemli bir meslek bu kadar önemsiz ve son çare olarak görülmemeli.
Son söylediklerinde sonuna kadar haklısın çünkü benim de en çok takıldığım noktalardan biri. Öğretmenlik gönül işidir ve son çare olarak bakılmamalı. Ama malesef her şeyin mimarı olan bu meslek insanların gözünde ÇÖP. Amele gözüyle bakar oldular... Yazık, geldiğimiz duruma yazık!
4 sonraki yanıtı göster
Öğretmen yüreğiyle öğretmedikçe öğrenci de yüreğiyle öğrenemez der üstad...
Bu bağlamda;
Dünyanın en mutlu insanı; işini severek yapan, işinin mihnetinde safa bulan insandır. İşini sevmeden yapan, kanundan ve başkalarından korktuğu için takdir teşekkür beklediği için yapan insan kölelik zincirini kendi eliyle boynuna geçiren insandır.” der
Hilmi Ziya ülken [Aşk Ahlakı] isimli eserinde.
Ve öğretmenler;
-dipdiri, canlı, heyecanlı,
~öğretmekten ve öğrenmekten keyif alan,
~mesleğine aşık,
~yüksek öz-güvene sahip, kendine güvenen ve aynı zamanda özgün, özgürlükçü, farklı bir kişilik örüntüsüne sahip olduğu an sorunlar çözülür derim...
👏👏 Çok güzel özetlediniz
1 sonraki yanıtı göster
Bu yorum görüntülenemiyor
Bu yorum görüntülenemiyor
Sorun kesinlikle sınıf mevcudu. Benim sınıfım 16 kişi. Disiplini sağlamak asla sorun olmadı. 3 yıldır beraberiz. Oldukça varoş bir bölgedeyim fakat çocuklarla kurduğumuz bağın da etkisiyle rahat bir ortam olustu. Kalabalık olsa idi daha fazla efor sarf etmem gerekirdi.
Bazen sınıf mevcudu az olduğu halde disiplini sağlayamayan ve zamanın büyük kısmını buna harcayan öğretmenler de var o yüzden tek sorunun sınıf mevcudu olduğunu sanmıyorum.
Ama adınıza sevindim, siz az olan sınıf mevcudu ile düzeninizi rahat kurmuşsunuz 😊
1 sonraki yanıtı göster
Bu yorum görüntülenemiyor
Çünkü meslekleri çocuk yetiştirmek değil eğitmek..
Sevgi, disiplinden önce gelir, beraberinde öğrenme isteğini de getirir zaten.
Bunun bilincinde olamadıkları için..
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.