"Bütün hayatı boyunca düşüncelerinden kaçmıştı. Son olarak odasına sığındı.Kapıyı kapattı. Sesleri duymaz, görüntüleri görmez oldu. Yemek yemez, içki içmez oldu. Dostundan kaçar, düşmanını bilmez oldu. Sığındığı son yerde de onu buldular. Yerini tespit ettiler. Bütün tanıklar dinlendi. Savunmalar alındı. Gereği düşünüldü. Hiçbir etki altında kalmadan bağımsız olarak karar verildi. Adam kapıyı açtı, içeri girdi ve tabancasını çıkararak ateş etti." Ah Selim! Nasıl anlayamadık seni nasıl tutamadık ellerinden! Oysa hepimiz tutunamayanlardan değil miydik? Kaç gündür Selim ve Turgut ile yaşıyorum, içim eziliyor, bir şeyler yapmalıyız diyorum en azından hala yaşayan tutunamayanlar için. Bu sayfa bitsin bu kitabı okumayacağım bırakacağım dediğim o kadar an oldu ki ama hep diğer sayfayı merak ettim, okudum ve kitabı bitirdim. Elim kitabı bırakmaya gitmedi. Son sayfalarıma eşlik etsin diye yaptığım kahve bitmedi. O kadar içindeydim ki kitabın; aklıma yazdım, kalbime yazdım kitabın satırlarını, kendisini kütüphanemin baş köşesine yerleştirdim. Ve sen okuyucu! Rahatsız olacaksın sinirlerin bozulacak tüm tutunamayanlar için. İçin ezilecek ve kendi hayatını sorgulayacaksın. Turgut gibi davranacak Selim gibi düşüneceksin. Ama iyi ki okumuşum diyeceksin. Muhteşem bir eser ve muhteşem bir yazarsın Oğuz Atay. Sana teşekkürlerimi bir borç bilirim.

TutunamayanlarOğuz Atay · İletişim Yayınları · 202062bin okunma

··

2 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Serap BAĞCI