Steinbeck'in okuduğum ilk kitabı ve neden bu kadar geç kaldım ki diye kendimi sorgulamama neden oldu. Üslup, yazım şekli o kadar güzel ki, hiç elinizden bırakmak istemeyebilirsiniz. Aynı zamanda dramatik bir hikayeye şahitlik ediyorsunuz. Kino ve Juana'yla sevinip, onlar üzüldüğünde üzülüyorsunuz ve küçük Ciyotito sizin çocuğunuzmuş gibi üzülerek gaflete düşüyorsunuz hem daha ilk sayfalarda hem de kitabın sonunda. Değerli bir inci bulunca değişmesi gereken yazgı daha da kötü bir hâle nasıl gelir onu görüyoruz burda. Bir hayli üzücü aslında. Steinbeck'i ilk kez okuyacaklar için güzel bir başlangıç bence. Kesinlikle tavsiye ediyorum.
