7 kitaptan oluşan Kayıp Zamanin İzinde serisinin 4. Kitabı olan Sodom ve Gomorra'yı okuyup geride bırakmanın haklı gururunu yaşıyorum resmen.
Bitmek bilmez betimlemelerden çevresindeki herkesin konuşmalarını aktardığı sayfalardan, kumaşlardan, şapkalardan, elbiselerden bahsettiği bölümlerden çok ama çok yoruldum. İçimden hep "ama Proust bunlardan bana ne?" dedim. Bu bölümler okuma zevkimle pek örtüşmediği icin sanirim, kendimden bir parça bulamıyorum ama konu duygulara gelince ben tam bir Proust hayrani olabilirim!
Her kitabında olduğu gibi Proust'un duygularından, aşkından ve acısından bahsettigi sayfalarda mest oluyorum, hayranlığın daha da artıyor.
Sodom ve Gomorra aşkın ve aşk acısının insanin içine işleyen bir anlatimla okuyucuya sunulduğu bir kitap. Özellikle ilişkiyi bir yandan sürdürmek isterken bir yandan da bitmesi gerektiğini düşünen karakterin ikilemini siz de hissediyorsunuz.
5. Kitaba doğru ilerlerken çoğu gitti azı kaldi diyerek teselli buluyorum.
