Huxley’in Ütopyası “Ada”Dile benden ne dilersen!
Bir dilek hakkınız var, ne dilerdiniz?
Bekleyin, şöyle bir gözünüzü kapatın, içinde yaşadığınız, uyum sağladığınız Düzen’i bir düşünün.
Paranın yegane ve en esas güç olduğu dünyadayız. Zenginlerin; sahibi olduğu -oysa bir kez doğduysak, doğal olarak bizim de ortakçı ve en az kendileri kadar haklara sahip olmamız gereken- dünyayı; daha da zengin olabilmek için kendi lehlerinde nasıl döndürdüklerine duyarsızca şahitiz.
Savaş çıkarıp; silah satan,
Hastalık çıkarıp; ilaç satan,
Kaos çıkarıp; o yerlerin, -medeniyet götürme bahanesiyle(!)- petrolünü ve envai para eden neleri varsa hepsini cukka eden,
sömürgeci modern parazitlerin başını çektiği dünyadayız.
Din kılıfıyla insanların hunharca katledildiği ve kolayca hizaya getirildiği,
Hak arayışı kılıfıyla terör estirildiği,
İnsan hakları, demokrasi, hümanizm nidalarıyla çocukların zengin çocuklarına köle olarak doğduğu, tabularla doğamıza uygun davranışların bastırılıp daha sonraları sapkınlıkla ve vahşilikle ortaya çıktığı bir dünyadayız.
Kimi yerlerin obeziteyle sınandığı, kimi yerlerin ise açlıktan can çekişip başında akbabaların kendilerinin son nefesini vermesini beklediği bir dünyadayız.
Kendi ülkesini ve halkını paraya, lükse ve kadına satan kralların olduğu,
Paranın olmadığı ama buna karşın tüketim çılgınlığının had safhaya ulaştığı,
Depresyonun gırla, huzurun hiç olduğu bir dünyadayız.
Dünyanın, kendisinin bile insanlar daha doğmadan bölüştürüldüğü, insanların yokluğa doğduğu bir dünyadayız.
İntiharların arttığı, komşuluğun bittiği, medyanın yalanı essah gibi konuştuğu, insanların gelecek endişesini; kendilerini sömürenlerin kölesi olabilirlerse giderebildiği bir dünyadayız.
Çocukların geçim derdine ortak edildiği,
İnsanların, en temel hakkı olan barınma ihtiyacını, aylığının yarısıyla zar zor karşıladığı,
Para için çıkarılan savaşlardan kaçan insanların -çoluk çocuk farketmeksizin- bu kaçma esnasında öldüğü,
Doğa’nın genetiğiyle oynandığı,
Bilimin etik olmayan biçimde kullanıldığı,
İnsana; insan olmasıyla değil de kendinden olup olmadığıyla değer yüklendiği,
Eşitsizliğin, adaletsizliğin yaşam biçimi halini aldığı,
Ve tüm bunlara; kurulan mekanizmalarla, kayıtsız kalınması zorunluluğu koyan bir dünyadayız.
Şimdi ne dileyeceksiniz?
Bu Düzen’in çarkını yağlayacak maddi temelli bir dilek mi, yoksa herkes için yaşanılabilir bir Dünya mı?
"Bencil" olmak mı, "Özgecil" olmak mı?
Cevabınız size kalmış.
Şimdi de yukarıdakilerin hepsinin, olmasını istediğiniz şekliyle yer değiştirdiği bir dünya hayal edin: İşte"Ada"...
Dilek hakkınızı "bencil" olmama yönünde kullandıysanız Will Farnaby gibi Ada’da uyandığınızı farzedip kitabı okumaya başlayabilirsiniz.
Huxley’in ütopyası Ada da; gerçek ve acımasız dünyayı var edenler gibi, "insanlar" tarafından var edilmiş ve bu şekliyle kalabilmek için de kendi dışında kalan, “diğer tür” insanların var ettiği acımasız dünyaya karşı, kendisini ufacık menfaatleri uğruna darmadağın edecek ve bu sebepten Ada’yı her kenarından ablukaya almış bu gerçek dünya insanlarına karşı, dimdik ayakta durmaya çalışıyor. Başarılı olabilecek mi, ne kadar başarılı olacak veya... okuyun öğrenin işte.
Huxley’in "Ada" romanı; benim kendisinin okuduğum ilk romanı, kendisinin de yazdığı son romanı. Huxley ansiklopedi serisi gibi dolu bir yazar. Kitapta hissediyorsunuz. İlk başlarda ütopyanın temellerini sağlam atmak için birçok bilgiler var, yabancı gelecek kavramlar ve ifadeler olacak ama yılmak yok, hatta Google’dan yardım bile alın bazı yerlerde, zamanınızı harcıyorsanız hakkınızı almalısınız:)
Kitabı şiddetle tavsiye ederim. Şimdiden Huxley’in Distopyası: "Cesur Yeni Dünya"ya bakma hevesi taşıyorum.
Okuduğunuz için teşekkürler diyorum Ada’da geçen bir diyalogla kapatıyorum:
"İki televizyonun bizi bir televizyonun iki katı mutlu edeceğine inandırmadık kendimizi."
