Kitap, Spider-Man'in yetkililer tarafından kanunsuz sayıldığı bir evrende geçiyor. Azılı düşmanlarından Wilson Fisk'in şehre dönmesinden kısa bir süre sonra yaşanan garip olaylar sebebiyle Kingpin'in yine pis işler peşinde olduğunu sezen friendly neighbourhood Spider-Manciğimiz, onu durdurmak için elinden geleni her şeyi yapacaktır. Tabii Fisk'in Spider-Man için bambaşka planları var. Kitaba başladığım andan itibaren kitabı seveceğimi biliyordum. Tek çekincem "Acaba kitap sonradan bozar mı?" oldu fakat neyseki David Liss, Spider-Man: Düşmanca Devralma boyunca sağlam çizgisini hiç bozmadı. Kitapta yansıtılan Spider-Man'i çok sevdim. Arada biraz bozsa ve beni darlasa da hepimizin tanıdığı ve sevdiği Spider-Man gibiydi. David Liss'in genel olarak karakterleri yansıtmada da iyi iş çıkardığını düşünüyorum zaten. Peter ve MJ başta olmak üzere Norman Osborn'dan Wilson Fisk'e her karakteri ince ince işlemiş. Tanıdığımız karakterleri oldukça başarılı yanıtmakla birlikte yeni karakterleri de çok iyi yazdığını düşünüyorum. Komiser Yuri Watanabe'ye ilk anda ısındım ve Maya'nın gelgitleri de gayet iyi yansıtılmıştı. Gerçi bütün olayların bağlandığı kısımda Maya ile ilgili olan küçük bir olay bence biraz oldu bittiye geldi ama o da zaten bütün süper kahraman evreninin asla çözülemeyen tek sorunu. 🤷‍️ Düşmanca Devralma, her seferinde bir karakteri ve bir olayı merkeze alıyor ve kitap ilerledikçe çeşitli karakter ve olaylar ekliyerek yoluna devam ediyor. Yazarın hiçbir şeyi geçiştirmeden yazması iyi hoş da bu durumun bende yarattığı çeşitli sorunlar oluştu. 1) Kendimi bildim bileli sıkı bir Spider-Man okuyucusuyumdur ve ezbere bildiğim şeyleri bir daha detay detay okumak bazen beni sıktı. Yazarın değiştirdiği, hafif düzeltmeler yaptığı ufak noktalar da vardı tabii ama bu durum yine de benim sıkılmama engel olamadı. Tabii bu olay tamamıyla benimle alakalı o yüzden muhtemelen siz böyle bir sorun yaşamazsınız. 2) Yazarın karakterlere dahil bir bilgi olmayanlar için hem karakterleri tanıtması hem de okuyucu onları daha da iyi tanısın diye karakterlerin her birini teker teker merkeze alan bölümler yazmasını bir yere kadar takdir etsem de bir yerden sonra olayların aşırı uzamasına sebep oldu. İki - üç karakter dışında neredeyse her karakterin kendine ait bölümü vardı ve bazı bölümlerin hikayeye hiç mi hiç etkisi olmadı. Yani iki karakter arasında üç cümlelik bir ayrıntı için sayfalarca olay yazılması zaman zaman kitaba olan ilgilimi kaybetmemdeki ve kitabı yavaş okumamdaki en büyük etken bence. Hikaye nereye kadar yazara aittir, nerden sonrası oyunla ilgilidir bilemiyorum ama ben sevdim. Arada vıcık vıcık espirilerle saçmalamanın dibine vurduğumuz fakat her zaman Fisk'in yarattığı ve yaratacağı tehlikenin farkında olduğumuz eğlenceli bir hikayeydi. Bu yüzden fırsatını bulduğum anda bu hikayeye oyun ile devam etme gibi bir planım var. Bakalım onda ne kadar başarılı olacağım 🤷‍️

Spider-Man: Düşmanca DevralmaDavid Liss · İthaki Yayınları · 2019103 okunma

56 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Selin