"Ve belki bin yıl sonra, atlamak için daha küçük uçurumlar seçebiliriz. Kitaplar aptal, salak olduğumuzu bize hatırlatmak için var. Onlar gösteri alayı caddeden gürültüyle geçerken Sezar'a 'Fani olduğunu hatırla Sezar' diyen muhafız kıtası gibidirler." -Öncelikle bilimkurgu bir romandan bahsettiğimi belirtmek isterim. Fahrenheit 451 ise kitapların yanma derecesi. Tabi sonra ölçü santigrata geçiyor ama olsun. Kitabın yarattığı dünyanın merkezinde itfaiyeciler var fakat bunlar bizim bildiklerimizden biraz farklı; ateşi söndürmek için değil, ateşe vermek için varlar, yaktıkları ana madde ise KİTAPLAR. İlk sayfalarda saçma gelmişti fakat ilerledikten sonra artık günümüz itfaiyecilerinin görevini yadırgamaya başladım çünkü öyle bir dünya çizilmiş ki sıyrılmak biraz zor oldu. Kitabı okurken yakılan kitapların satırlarınını okurken dönüp kitaplığıma bakmaktan hatta onları elime alıp varlığını hissetmekten kendimi alamadım. Ray Bradbury, eserini 1953 yılında kaleme almasına rağmen bazı şeyleri o yıldan öngörmesi bazı şeylerin ise günümüzde gerçekten vahim durumda olması beni dehşete düşürdü. Özellikle televizyonun insanı kendine bağlayıcılığı ve zehri konusundaki satırları... Yıllardır süregelen düzenin rayının paslanması bu kitabı daha da değerli kılıyor ve bence o raylar, bu düzen devam ettikçe paslanmaya, Fahrenheit 451 de okunmaya devam edecek.

Fahrenheit 451Ray Bradbury · İthaki Yayınları · 202289,6bin okunma

·

3 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

aleynanur