“Belki de susmak, anlatmanın tek yoluydu.”
Hayatımda ilk kez, doğru düzgün bir kitabı okurken 'okuma kaygısı değil de anlama kaygısı' çekmiştim. O kitap da pekçoğunuzun benimle bu konuda hem fikir olduğu Huzur romanı.
Suskunlar konu itibari ile değil; fakat anlamaya çalışmak, dilinin ağırlığı itibari ile Tanpınar'ın Huzur'una peyderpey benziyor.