Öncelikle şunu söyleyeyim... Hayatımda okurken hıçkıra hıçkıra ağladığım çok az kitap oldu. Ama tabiri caizse okurken karakterin yaşadığı ne varsa ruhuma işledi. Keşke onun çektiklerinş yada yaşadığı duygu durumunu ben üstlensem dediğim çok yer vardı yada karakteri annemin yerine koyduğumdandır belki. Bir süre kendime gelemedim. Bu duyguları sevdiğim birinin benden saklaması ve kendi içinde fırtınalar koptuğu gerçeği şu anda bile düşündükçe tüylerimi ürperten bir gerçek. Normalde vatan millet aşkıyla yanan biri değilim. Yada anam beni büyütmek için tarlalarda çalışmadı ama kitabın son sayfasını bitirmemle beraber salondan ağlayarak annemin yanına koşmam bir oldu. O an hem sevindim orda yanımda ve mutlu olduğu için hem de bu yoğun içsel birikmeleri, onun da geçmişte yaşamış veya şu anda yaşadığı düşüncesiyle daha çok sarsıldım. Hatta kitabı anneme de tavsiye ettiğimde o da annesini düşünerek ağladığı bana sonradan itiraf da etti.

Toprak AnaCengiz Aytmatov · Ötüken Neşriyat · 202261,5bin okunma

·

1 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Dilan tursun