#Vazgecemedim#
Bizim dağ gibi bir sevdamız var. O kadar şey yaşamış olmamıza rağmen yıkılmayan büyük, güçlü, dev gibi bir sevda... Ben hayatım boyunca hiç bu kadar güçlü olmamıştım. Kendimi hiç böyle hissetmemiştim. Evet büyük bir hayat mücadelem vardı; çok fazla şeyle savaş veriyordum, kendimle bile fakat bu bambaşka bir mücadele. Bu bambaşka bir his. Sen öyle bir geldin ki, ben bunca yıl hiç görmediğim hiç yaşamadığım hatta kendimde bile hiç rastlamadığım şeyleri gördüm yaşadım. Evet senin gitmenden hep korktum ve bu korkudan hep bir gün beni bırakıp gideceğini düşündüm; fakat hayatta kaybetmeye hazır olmadığım bir sen varsın. Bu yüzden üzerine bu kadar düşüyorum. Bu yüzden bu konuda bu kadar pimpirikli davranıp seni de üzüyorum, kırıp döküyorum. Sen gidersen, devrilecek o büyük sevda. Yıkılacak o dağ. Bunca zaman onca engele, zorluğa karşı dimdik duran o sevgimiz yok olup gidecek. Ben sen gidersen, yalnız sevgimizi değil seni de kaybedeceğim. Sen o kadar güzel bir sevgilisin ki; adına şiirler yazılmalı. Kitaplar basılmalı. Herkesin dilinde konuşulmalısın. Herkes seni anlatmalı. Sen, aşkın sevginin kendisine bile bir örneksin. Sen güneşsin. Sen aysın. Sen o kadar eşsiz bir aşksın ki; gerçekten bulunmaz hint kumaşısın. Senden daha iyisini tanıyamam. Senden daha iyisini bulamam. Senden daha iyisine gönül veremem. Sen bir geldin, pir geldin hayatıma. Koskoca dünyayı aldın koydun kalbimin üzerine. Ben senden aldım bu yaşam enerjisini. Bu gücü senden aldım. Senden önce ben hep yeniktim hayata. Sen geldin aşkı yendim ben. Birbirimizi hep çok kırdık bunca zaman. Söylediklerimiz bir hançer gibi saplandı yüreklerimize. Kanadımız kırıldı kolumuz kırıldı, vazgeçmedik. Sen o muazzam gökyüzüydün, bense senden kolu kanadı kırılsa da vazgeçemez olan o kırlangıç. Bazen şaşırıyor insan, böyle bir sevda gerçek olabilir mi? diye. Ama gerçek işte. Sen gerçeksin. Bu sevda gerçek. Hiç çözemedim biliyor musun? İnsan en çok sevdiğini kıramaz ona kızamaz mı, yoksa insan en çok sevdiğini mi kırar kızar? Kayboldum, çözemedim. Sinirle onca şey söylerken sana hatta kızıpta çekip giderken; vazgeçemedim. Senden hiç vazgeçemedim. Öyle mahvoldu ki içim, senden ayrı kaldığım her dakika da her saatte bir tık daha gömüldüm sensizliğe. Boğuldum. İçim acıdı hep. Hayatta bir tek seninle böyle oldum. Dönüp dolaşıp yine sana geldim. Kaçamadım. Seni bırakmaya gönlüm el vermedi hiç. Yeri geldi ikimizde birbirimizi ağlattık. Fakat aşk dediğin buğusuz olmazmış, öyle diyor aşkı yazan şair. Kuru gözlerle sevdiğinin yüreğini göremezmişsin, bende seni ağlayarak daha çok sevdim işte. Hayat kısa, ve ben bu dünyadan sana kavuşmadan göçüp gitmek istemiyorum. Bu sevda hep böyle güçlü oldukça ve ayakta durdukça biz de hep olacağız. Her şeye rağmen savaşacağız, mücadele edeceğiz. Ben ki, seni öyle kolay kolay bulmadım. Yıllarımı verdim seni dualarımda istedim ben. Şimdide öyle pisi pisine kaybetmeye asla niyetim yok. Sen yeter ki beni sev, her zaman da sevdamızı yerinde tut; ben geri kalanı tamamlarım. Unutma ki, bu dünyada aşk bile bizim önümüzde dizlerinin üzerine çöker. Dualarla örülmüş bir sevdanın önünde hiçbir şey duramaz. Seni yeryüzündeki ve gökyüzündeki her şeyden daha çok seviyorum. İyiki varsın KIYMETLİM!..
A.U
·
24 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.