Bir kasabaya sis çöküyor, yaratıklar falan çıkıyor. Bir kaç kişiyi öldürüyorlar. Bir grup da kurtulmaya çalışıyor. 5 yaşındaki yeğenimin tarzında bir anlatım oldu ama özeti böyle. Sonunda seni sinirlendirmesi hariç merak uyandırıcı bir kitap. İnsan psikilojisi üzerine güzel bir inceleme aslında. Her şeyin aslında umudun son bulduğunda biteceğini gösteriyor. Ama aynı zamanda da umudunuzu her şey bitmiş gibi görünse dahi kaybetmeyin diyor ağır bir anlatımla. İnsanı mutlu eden bir kitap değil ama güzel bir kitap. -Sürprizbozan geliyor-> Arkadaş sen nasıl bir babasın da görmediğin bilmediğin şeyler yüzünden ne olacağını bilmediğin için çocuğunu vuruyorsun. Tamam ne de olsa hepimiz öleceğiz bari acı çekmesinler diyor. Hatta bir eksik kurşun kalıyor ve kendini öldürmüyor güya fedakarlık yapıyor. Sizin yerinize ben acı çekerim Kara Murat benim der gibi. Sonra bakıyorlar ki ordu geliyor yaratıklardan iz kalmamış. Ama arkadaş yapılmaz ya. Silahında 4 tane mermin var. Koşarak, yürüyerek, yüzerek uçarak kaçmaya devam eder insan. İlla ki bir çıkış yolu her zaman vardır. Yoksa da edebinle ölürsün biter gider. Diğerlerini vurursun kendi kararlarıdır (hoş şimdi burdan ötenazi hak mıdır kısmına da geçebilirim ama yeri değil) ama küçük çocuğu vurmak çocuğun değil senin kararındır ve bunu yapamazsın. Çok sinirlendim kitabın sonunda. Otur şimdi evinde bir başına çek ölene kadar vicdan azabını. Haddim olmayarak yazar ben olsam bu kitabın sonuna bir bölüm eklerdim, o babayı bu olaylardan sonraki 3-4 ay daha yaşatırdım sonra çektiği vicdan azabını okurlara gösterirdim sonra o baba da intihar ederdi, etmeye de bilirdi tam emin değilim o kısmından. İçimiz soğurdu en azından.

SisStephen King · Altın Kitaplar · 20132,673 okunma

·

8 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Murat Yılmaz