Bazı bekleyişler insanı yıpratır. Aslında her bekleyiş yıpratır ama ne kadar bekleyeceğinizi bilmiyorsanız ve bir vakit kavramının içine sığdırılmadıysa bu bekleyiş daha da yıpratır kişiyi.
Boşlukta Sallanan Adam tam da bu durum içinde olan yazarın günlüklerinden ve bu tarz yazılarından oluşuyor. Bir bekleyiş var. Neyi beklediğini biliyor ama ne kadar bekleyeceğini bilmiyor. İç sesler sohbetler olaylar içinde akıp gidiyor. Kimi zaman hak veriyoruz kimi zaman yadırgıyor eleştiriyoruz düşünce tarzından dolayı.
Beklemek ve beklemekten yorulmak ne yaptırır insana. İnsanı özgürlüğünden usandırır...
"Artık kendimden sorumlu değilim; buna çok memnunum. Başkalarının ellerindeyim artık, kendi kendimden kurtulmuş, özgürlüğüm elimden alınmış durumdayım.
Yaşasın düzenli günler, saatler!
Ve ruhun zaferi!
Yaşasın düzen, disiplin!"
··
131 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.