Dostoyevski okumaya başladıktan sonra okumaktan daha bir zevk almaya başladım. Sanki yeni bir pencere açıldı zihnimin karanlık bir köşesinde. Ve ben yazarın bakış açısıyla dünyayı insanı anlama gayretine düştüm diyebilirim. Bu hayli yorucu olsa da aynı zamanda o kadar huzur verici bir zamana dönüştü ki durup dururken evet şimdi okumam gerekiyor diyorum. Sanki çok acıkmis bir insanın sevdiği bir yemegi yemek istemesi gibi. Dostoyevskinin hayatını okuduğumda küçük bir şok yaşadım desem yalan olmaz kesinlikle. Sanki Yaratıcı onu yazmasi için yaşatmış. Ve Sanki her kelimesi her cümlesi yaşanmış gibi hissettiriyor. Hiçbir paragraf ya da öyküde kurgu yok gibi geliyor. Karakterlerin hem psikolojik yönleri hem fiziksel görünüşleri ince detaylar ve tasvirlerle öyle güçlü anlatılıyor ki sanki çoğunu gerçek hayatta tanıyorum. İlk iki kitaptan sonra sanırım Dostoyevski nin bütün kitaplarını okuyacağım. Bir dünya soru işareti ile biten kitap insanın kendi kendiyle nasıl bir hesaplaşma içinde olduğuna güzel bir örnek oluşturmuş. İnsan zihninde yarattığı ve kendisi zannettiği başka bir insanla sürekli diyalog halinde olunca olayları değerlendirmesi de hayli ilginç olabiliyor diye düşünüyorum. Trajik bir öykü olsa da anlatımı ve cümleleri son derece kuvvetli. Alıntılardan da anlaşılacağı gibi bazı cümleler insanin en hassas noktasından yakalayiveriyor. Bir sonraki incelemede görüşmek üzere.. İyi okumalar.

Uysal KızFyodor Dostoyevski · Can Yayınları · 20058,3bin okunma

·

60 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Elif