-Lakin, yarabbi! Anlasanıza ölüyorum! Onların gözümün önünde seviştiklerinden, gözümün önünde... Ben işkenceler içinde kıvranırken onların saadetlerinden ölüyorum...
Bu zapt olunamamış bir feryat idi, bu feryattan sonra bütün kuvveti söndü, artık ketmolunmaya kuvvet bulunamayan bir feveran ile annesinin dizlerine atıldı ve hüngür hüngür, bu müthiş azapta birinci defa olarak bol bol ağladı, ağladı...
Sayfa 486 - Özgür YayınlarıKitabı okudu
··
27 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.