-Ölümün gölgesinden bir an öce uzaklaşmalı.
-Mümkün mü bu?
-Evet mümkün.
-Nasıl ?
-Unutarak!
-Unutarak mı?
-Elbette... Unutmak olmasa insanoğlu nasıl yaşardı buna acı ortasında.
-Ya hatırlamak!..
-Evet, o da var. Ömür böyle geçiyor işte;kâh unutup kâh hatırlayarak.